| Chopin do dziś uważany jest za największego kompozytora polskiego. Sam podczas każdego sukcesu dziwił się tylko. Gdy gazety pisały, że jak z Mozarta Niemcy, tak z Chopina Polacy będą dumni Chopin nazywał to nonsensem. Z tej przyczyny Paderewski uważa, że Chopin na prawdę nie zdawał sobie sprawy ze swojej wielkości. Choć Fryderyk Chopin zaliczany jest do epoki romantyzmu sam niecierpiał romantyzmu powszechnie rozumianego jaki proponował Berlioz, Liszt, Beethoven, Wagner czy choćby Piotr Czajkowski. Sam Chopin nie inspirował się żadnymi kompozytorami swojego czasu. Za geniusza muzyki uważał tylko Mozarta i Bacha. W akcie umiłowania Mozarta napisał "Wariacje B-dur", Bacha- Fugę a-moll. Jego jedynym ukłonem w stronę epoki romantyzmu były ballady F-dur i g-moll skomponowane wedle samego kompozytora na temat "Jeziora Świteź" i "Świtezianki" Mickiewicza. Od początku komponowania w wieku 7-miu lat Chopin inspirował się niemal wyłącznie tematami polskimi. Szczególnie zajmowały go polskie tańce ludowe- mazurki, oberki, poloneze i kujawiaki, których elementy zawarł w słynnych Polonezach i Mazurkach. Ze względu szczególnie na te dzieła niektórzy krytycy jego muzyki uważali, że stworzył nowe tempo i nieznaną w romantyźmie melodykę. Sam Chopin mówił, że przy graniu mazurków ważne jest zachowanie tempa Rubato, którego miał być twórcą. Nie ma jednak definicji tego tempa, ani rzetelnego przykładu. Wedle słynnych pianistów i znawców muzyki Chopina najdogodniejszą metodą gry Chopina jest tak zwana "Metoda Chopina" prof. Harry'ego Neuhausa. W sprawie polskości jego muzyki nie ma żadnych wątpliwości iż była ona niemal w każdej kompozycji wyraźnie akcentowana (nawet w takich kompozycjach jak Barkarola)- Ignacy Jan Paderewski powiedział w setną rocznicę urodzin Chopina: "(...)Zabraniano nam Słowackiego, Krasińskiego, Mickiewicza. Nie zabroniono nam Chopina. A jednak w Chopinie tkwi wszystko, czego nam wzbraniano: barwne kontusze, pasy złotem lite, posępne czamarki, krakowskie rogatywki, szlacheckich brzęk szabel, naszych kos chłopskich połyski, jęk piersi zranionej, bunt spętanego ducha, krzyże cmentarne, przydrożne wiejskie kościółki, modlitwy serc stroskanych, niewoli ból, wolności żal, tyranów przekleństwo i zwycięstwa radosna pieśń(...)". Chopin i Liszt jako pierwsi upowszechnili Nokturny. |
Powrót do strony głównej