| Lata 1829-1831 są dla Chopina okresem pierwszej miłości (do śpiewaczki, Konstancji Gładkowskiej) i pierwszych ogromnych sukcesów kompozytorskich. W liście do swojego przyjaciela od dzieciństwa, Tytusa Wojciechowskiego, Chopin nazywa Konstancję ideałem. Powstają wówczas Koncerty fortepianowe f-moll (opus 21) i e-moll (opus 11). Dnia 2 listopada 1830 roku Chopin ostatecznie opuszcza Polskę. Przed wyjazdem żegna się z Konstancją Gładkowską dając jej pierścień skrywany przez nią aż do śmierci. Chopin jedzie do Drezna. W Wiedniu słyszy niegdyś śpiewaną przez Konstancję cavattinę Rossiniego i rozpłakuje się. Jedzie do Monachium i w końcu udaje się do Paryża. W czasie drogi Chopin pisze dziennik (zwany "Dziennikiem stuttgarckim"), który jest dokumentem przedstawiającym zmiany jego duszy podczas pobytu w Stuttgarcie, gdzie ogarnia go rozpacz z powodu upadku powstania listopadowego. Komponuje wtedy dramatyczną Etiudę c-moll op.10 "Rewolucyjną". Utwory tego okresu wypełnione są dramatyzmem i liryzmem, który z wolna zastępuje w twórczości Chopina beztroską ludyczność. | |